داستان پشت پرده غذاهای مختلف!
داستان خورش قورمه‌سبزی
در میان غذاهای معروف ایرانی، خورش قورمه سبزی (خورشت قورمه سبزی) جایگاه بسیار ویژه‌ای دارد.
قورمه‌سبزی امروز در شهرهای مختلف ایران طبخ می‌شود و هر شهر بسته به سبزی‌های منطقه خود، این خورش را به شیوه‌ای متفاوت درست می‌کند. قرمه‌سبزی را در بهار شمال ایران با سبزی خوردن تازه صرف کنید، در تابستان غرب کشور با ماست محلی، در پاییز جنوب با سالاد شیرازی و زمستان شرق با ترشی محلی.
داستان دیزی
اگر بخواهیم طعم اصیل غذای ایرانی را به توریست‌ها بچشانیم، دیزی یا آبگوشت به عنوان اولویت گزینه به ذهنمان می‌آید. غذایی که از بدو کودکی در جمع‌های خانوادگی و آداب سنتی در ذهن ما نقش بسته است و از غذاهای محبوب محسوب می‌شود.
تاریخ حضور آبگوشت در سفره ایرانیان دقیقاً مشخص نیست. اما قدیمی‌ترین نوشته‌ای که از این غذا نام برده شده به قرن 8 هجری (سنه 700 – 800 شمسی) برمی‌گردد.
داستان کباب کوبیده
علت پیشی گرفتن کباب کوبیده از سایر کباب‌ها در محبوبیت میان ایرانی‌ها چرب و نرم بودن آن است. اینکه قلوه‌گاه گوسفندی که سهم دیگ آبگوشت است، چنین کباب دلچسبی شده، حاصل ذوق یک آشپز ایرانی بوده است.
در مورد ابداع و تاریخچه کباب کوبیده روایت‌های متفاوتی وجود دارد. مثلاً اعتماد‌السلطنه در کتاب خاطراتش ورود چلوکباب به ایران را به ناصرالدین شاه نسبت داده است.
داستان زرشک پلو با مرغ
در زمان ناصرالدین شاه قاجار، زرشک یکی از موادی بود که در پلو به کار می‌رفت و پلوها را بسته به موادی که به آنها افزوده می‌شد نام‌گذاری می‌کردند.
داستان ته‌چین مرغ
ته‌چین یکی دیگر از غذاهای معروف، اصیل و محبوب ایرانی است.
در مورد ته‌چین داستانی وجود دارد که می‌گوید روزی یکی از آشپزان دربار هنگام درست کردن چلو مرغ پلو را شفته کرد. آشپز از ترس این که تنبیه شود، زعفران و ماست به برنج اضافه می‌کند و مرغ را لا به لای آن می‌ریزد تا غذای جدیدی بسازد. و این گونه اولین ته چین پخته می‌شود.
داستان خورش قیمه سیب زمینی
بدون شک حداقل هر ایرانی یا چندین بار خورش قیمه (در گویش عامیانه خورشت قیمه) را خورده و یا حتی آن را پخته است.
از گذشته‌های دور این خورش به یکی از غذاهای مناسبتی در ایران و حتی کشورهای همسایه ایران (با کمی تفاوت در طبخ) تبدیل شده است.
داستان آش‌رشته
در زمان‌های قدیم پختن آش بسیار مرسوم بود. تا حدی که به کسی که غذا می‌پخته آشپز می‌گفتند.
شاید دانستن این موضوع برایتان جالب باشد که بیش از ۴۰۰ نوع آش در ایران وجود دارد؛ اما آش‌رشته مشهورترین و پرطرفدارترین آنها است. آش رشته را غالباً با کشک و گاهی با سرکه یا ترشی سرو می‌کنند.
داستان خورش فسنجان
بین غذاهای ایرانی برای یک مهمان ویژه، هیچ گزینه‌ای بهتر از خورشت فسنجان وجود ندارد، البته به شرطی که غذاهای شیرین و ملس را دوست داشته باشد.
داستان آب دوغ خیار
آب دوغ خیار نام یک غذای ساده و سنتی ایرانی اصیل است که به صورت سرد در کاسه سرو می‌شود. این غذای خوشمزه، بر خلاف ظاهرش ارزش غذایی بالایی دارد. در گذشته آب دوغ خیار یکی از غذاهای ایرانی دارای جایگاه در روتین زندگی مردم بوده است.
داستان باقالا پلو با گوشت
باقالی پلو با گوشت محبوب اکثر ایرانیان است. ترکیب بی‌نظیر برنج، باقالا، شوید و روغن به همراه گوشت یکی از خوشمزهترین ترکیبات مجلسی است. باقالاپلو در دوران صفویه تبدیل به غذای اصلی شد. این غذا از وعده‌های خوراکی پادشاهان صفویه بود.
داستان کله‌پاچه
اکثر افرادی که بدون توجه به ظاهر و بوی آن، یک بار آن را امتحان کرده باشند علاقمند و شیفه طعمش می‌شوند. تاریخچه کله‌پاچه به سالها پیش بر می‌گردد.
در سال ۱۳۹۲ تعدادی از باستان‌شناسان ایرانی و ایتالیایی در گورهای کشف شده در محوطه باستانی چلو در استان خراسان شمالی، ظروف سفالی یافتند که در آن بقایای کله و پاچه دیده می‌شد. این گورها مربوط به ۳۷۰۰ تا ۴۲۰۰ سال پیش هستند.
داستان حلیم
یکی دیگر از غذاهای سنتی ایرانی حلیم یا هلیم است. این غذا به عنوان غذای سنتی خاورمیانه هم شناخته می‌شود. در کتاب کارنامه خورش به نگارش نادرمیرزای قاجار از حلیم با نام کهن هریسه نام برده است.
برخی هم معتقدند ریشه اصلی کلمه حلیم، لحیم است، یعنی درست شده از گوشت فراوان، که به مرور زبان در گفتار به حلیم تبدیل شده است. همانطور که اشاره شد نام پارسی این غذا هریسه است.
یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران برای پخت حلیم، قزوین است. تا آنجایی که حلیم قزوین در فهرست میراث ناملموس کشور قرار گرفته است و در شهرهای دیگر مانند تهران، حلیم را با عنوان تبلیغاتی حلیم قزوین به فروش می‌رسانند.
داستان دمپختک
دمپختک از غذاهای سنتی کشور ما محسوب می شود که ماده اصلی تشکیل دهنده آن برنج است.
دمپختک در شهرهای مختلف با چند تفاوت کوچک طبخ می‌شود. این غذای اصیل تهرانی در قحطی کشور ایران به هنگام زمان جنگ جهانی اول زیاد مصرف می‌شد.
داستان استانبولی پلو
همانطور که از اسم این غذای ایرانی پیدا است، این غذا از ترکیه، در دوره قاجار به ایران آمده است.
با توجه به کتاب «رجال دوران ناصریه» مشیر الدوله سالها در استانبول سفیر بود. در نهایت پادشاه او را احضار کرد و سمت وزارت امور خارجه را به او اعطا کرد. روزی مشیرالدوله؛ پادشاه، صدراعظم و بزرگان را به صرف ناهار به عمارتی دعوت کرد. در سفره و در بین غذاهای مختلف، چندین غذای جدید دیده می‌شد که تا آن روز هیچ‌کس تاکنون ندیده بود.
میزبان، ظرف پادشاه را قرار داد و گفت: «این غذا به نام استامبولی پلو است و برای اولین بار در ایران آماده شده است و همسر من روش طبخ آن را از زنان بلاد ترکیه آموخته است.» پادشاه آن غذا را خورد و از آن بسیار تعریف کرد و از آن زمان این غذا در ایران محبوب شد.
داستان یتیمچه
یتیمچه یک غذای ایرانی ساده بدون گوشت است.
اما ساده ترین نوع یتیمچه از گوجه، پیاز و بادمجان درست می‌شود. البته در بعضی از شهرهای ایران علاوه بر بادمجان به آن کدو سبز هم اضافه می‌کنند. این غذای ایرانی نسبت به سایر غذاها بسیار سریع‌تر و راحت‌تر آماده می‌شود.
داستان ترخینه جو شهرستانی
از آش‌های مرسوم در ایران، ترخینه جو یا آش جو است که با کمی تغییر در بیشتر شهرستان‌های ایران تهیه می‌شود. مواد اصلی آن جو به صورت پوست کنده یا نیم کوب و یا بلغور آن است، و حبوبات که شامل نخود، لوبیا و عدس است.
داستان نرگسی
یکی از غذاهای ساده و محبوب جهان، املت است.
آلن دیویدسون، خوراک شناس مشهور بریتانیایی، اعتقاد دارد که املت یک غذای به روز شده از غذاهای سنتی و قدیمی مردم کره زمین است. جالب این است که بعضی از اسناد نشان می‌دهد که تاریخچه پیدایش املت به ایران باستان بر می‌گردد (به این خاطر که این غذا قدیمی است و ایران تاریخ کهنی دارد). البته واژه املت به معنی نوعی غذا، از اواخر قرن ۱۷ میلادی ابداع شده است.
خاگینه، نرگسی یا املت اسفناج، املت قهوه خانه‌ای یا املت گوجه که ماده اصلی آنها تخم مرغ است، به عنوان املت‌های ایرانی معروف شناخته می‌شوند. در این میان املت گوجه فرنگی محبوب‌ترین املت ایرانی است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.